ROLA DORADCY RESTRUKTURYZACYJNEGO
Działalność gospodarcza w sposób naturalny wiąże się z podjęciem ryzyka, ponieważ bez ryzyka nie ma rozwoju. Ryzyko z kolei może w naturalny sposób przynieść elementy niepowodzenia, ale przecież nie każde niepowodzenie gospodarcze powinno skutkować całkowitą eliminacją z obrotu gospodarczego danego podmiotu.
Szczególnie jest to nieuzasadnione w sytuacji, gdy w wyniku likwidacji wierzyciele wcale nie uzyskują większego stopnia zaspokojenia, a jednocześnie trwale zostają zerwane więzi gospodarcze zarówno z pracownikami, współpracownikami przedsiębiorcy, jego kontrahentami, ale także bezpowrotnie utracony know how (szczególna wiedza, kontakty personalne, indywidualne umiejętności itd.), które z założenia są wartością przedsiębiorstwa, a które wyjątkowo trudno przenieść na rzecz innego podmiotu i które z tego powodu posiadają wartość wyłącznie w sytuacji kontynuowania danego przedsiębiorstwa.
W przypadku przedsiębiorstw, które mają gospodarcze możliwości dalszego funkcjonowania, upadłość jest porażką. Ekonomiczne trudności w funkcjonowaniu przedsiębiorstw są naturalną konsekwencją rynkowej konkurencji a zatem chwilowe niepowodzenia na tym polu nie powinny być powodem trwałego wyeliminowania przedsiębiorstwa, które ma potencjał dalszego rozwoju i podjęcia skutecznej gospodarczej rywalizacji w ramach wolnego rynku. W przeciwnym, bowiem razie cierpią na tym nie tylko pracownicy, kontrahenci, Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego (mniejsze wpływy podatkowe), ale także wierzyciele, którzy utożsamiają swój interes nie tylko z kwotami odzyskanych wierzytelności, ale również z możliwościami dalszej owocnej współpracy z dłużnikiem.
Aby w dzisiejszej dobie pluralizmu gospodarczego i maksymalnego skomplikowania zasad funkcjonowania w obrocie gospodarczym odróżnić przedsiębiorstwa, które nie mają racjonalnych podstaw do tego, by efektywnie funkcjonować w ramach wolnego rynku, od tych przedsiębiorstw, które choć popadły w trudności ekonomiczne, mają potencjał do uzyskania stanu, w którym będą potrafiły skutecznie konkurować w ramach wolnego rynku koniecznym jest skorzystanie z wiedzy, doświadczenia i umiejętności DORADCY RESTRUKTURYZACYJNEGO.
MOŻLIWOŚCI WYJŚCIA Z KRYZYSU
Ustawodawca trafnie określił, iż są jedynie dwie drogi, które są w stanie uchronić przedsiębiorcę niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością przed upadłością. Są nimi znalezienie porozumienia z wierzycielami (tj. zawarcie układu) oraz prowadzenie działań sanacyjnych (działań prawnych i faktycznych działań restrukturyzacyjnych mających na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania jego zobowiązań).
Świadomość tej prawdy niestety nie jest powszechna wśród przedsiębiorców i w tym zakresie skuteczność prawa restrukturyzacyjnego jest ściśle uzależniona od zwiększonej świadomości przedsiębiorców. Przedsiębiorca (dłużnik), który sądzi, że możliwe jest uratowanie jego przedsiębiorstwa przed upadłością bez podejmowania restrukturyzacyjnych działań jest w błędzie. Ważne jest, aby dłużnik, który nie jest w stanie regulować swoich zobowiązań zrozumiał, że jego dalszy los zależeć będzie od decyzji wierzycieli, którzy podejmują decyzję kierując się przede wszystkim swoim własnym interesem. Nie wyklucza się jednakże tego, że interes wierzycieli może być zbieżny z interesami dłużnika. Prawo restrukturyzacyjne ma na celu stworzenie ram, w których będzie możliwe zetknięcie się obu pozornie sprzecznych interesów w jednym punkcie, a czego efektem będzie zawarty układ, który winien być korzystny dla obu stron.
Zawarcie układu z wierzycielami, stanowi istotę postępowania restrukturyzacyjnego, gdyż bez ostatecznej akceptacji ogółu wierzycieli wykluczone jest dokonanie jakiejkolwiek restrukturyzacji zobowiązań. Najlepiej byłoby aby to sam dłużnik złożył wniosek o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego (układowego lub sanacyjnego).
Mało tego, powinien on być świadomy tego, że musi złożyć wniosek o otwarcie takiego postępowania odpowiednio wcześnie, tj. gdy jego sytuacja ekonomiczna będzie umożliwiała przynajmniej regulowanie bieżących zobowiązań. Bowiem na etapie składania wniosku restrukturyzacyjnego i jego rozpoznawania wystarczające jest uprawdopodobnienie zdolności dłużnika do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania i zobowiązań powstałych po jego otwarciu, czyli nie jest konieczne ani udowadnianie tej okoliczności, ani też dawania jakiejkolwiek gwarancji. Niemniej, z uwagi na wagę tej przesłanki, zasadne jest by sądy przyjmowały maksymalnie restrykcyjną wykładnię tej przesłanki negatywnej, co z czasem będzie skutkować nie tylko właściwym zabezpieczeniem praw wierzycieli, ale również zmotywuje dłużników do składania wniosków restrukturyzacyjnych na odpowiednio wczesnym etapie problemów ekonomicznych przedsiębiorstwa.